(melodie op: “aan de voet van de oude Wester”)
Refrein
Lieve mensen hoor ons nu toch eens zingen
over de Berg en de Buurt en de Markt
Van ons zo geliefd Wageningen,
want dat trefi ons toch diep in het hart
Ik kan wel janken als ik door de stad ga,
wat zijn ze toch alles aan ‘t doen
Het lijkt wel of alles nu plat gaat,
de Lawickse Allee, het Plantsoen
Waar is nou de tram, waar is Bello
en waar is ook Au Bon Marche
Ik zie daar de Stadsbrink, de Serre
en ik denk bij m’n eigen och jee…
Refrein
Ik kan wel janken, waar is nou de Zaaier,
och de Herenstraat ken je niet meer
Het Westerhofsepad moet je raaien,
de Brak zie ik graag nog een keer
Het Sportpart en huize Pomona,
de Webo en ‘t oude mannenhuis
‘t Is allemaal weg ‘t komt niet weder,
toch voel ik me in Wageningen thuis
Refrein
Ik kan wel janken om Japie van Brakel,
Handelsdagschool, de Negro, de Wal
Hof van Gelderland ook afgetakeld,
Junushoff blijft in ieder geval
En de Markt met z’n kroegen, terrassen,
waar je iedereen altijd ontmoet
Waar je lekker kunt zitten te nassen,
doet je Wageningse hart toch zo goed
Refrein
Ik kan wel janken als ik bij de Berg kom,
als ik ‘s zondags mijn ommetje maak
Wat mis ik dat “jongens noar veuren”
nee, die bal wordt daar nooit meer geraakt
Ik kan wel janken als ik naar dat gras kijk,
zo groen is het nooit nog geweest
Geen pinantie of gesjot met de bledder,
dat treft m’n Wageningse hart nog ’t meest
Refrein
tekst: mevrouw Sterk uit Wageningen.
Jaar: onbekend
Door: Anneke Rot