Aan de bar in Terminus zat ik heel lang geleden te praten met Ries. U kent hem nog wel. Hij woonde in Rustenburg en reed vaak buiten in een elektrische kar, met vóór in zijn mandje zijn hondje. We zaten na te praten over mijn optreden in Rustenburg met een programma over vroeger. Aan de hand van oude beroepen zoals de tonnetjesman met de “Boldootwagen”, de porder en de kolenboer had ik het ook over de kwitantieloper gehad. De man in leren jas en dikke handschoenen die met zijn leren schoudertas meestal op de fiets de huizen langs ging. Hij moest daar geld ophalen voor de huur, maar ook het geld voor het “dooienfonds”. Er gonsde een “Oh ja” door het publiek.
Maar daar in het café was Ries aan de beurt met het vervolg: “Ja, maar wat nog erger was: soms konden de mensen niet betalen, en dan kwam in Wageningen “de man met de rooie pet” langs. En dan wist iedereen dat je schulden had”. Toen zuchtte hij en nam een slok van zijn borreltje.
Door: Anneke Rot