Hier wil ik wel wonen

Het is winter 2009. We wonen net in Wageningen. Een hele stap, ook omdat we kinderen hebben. Het is koud, het vriest. Eindelijk, na vele jaren weer de mogelijkheid om te schaatsen. En dat doe je in Wageningen op de Uiterwaarden. Véél water is daar en dat is nu bevroren.

Ik ga erheen met m’n 2 kinderen en we binden onze schaatsen onder. Het is koud, koud. De zon schijnt wel. En wat veel mensen op het ijs! Het is me een drukte. Ik sta op m’n Noren, maar die doen me altijd zeer. En elke keer als we eindelijk weer eens kunnen schaatsen, moet ik het mezelf weer leren.

We schaatsen met z’n drieën. Ppfff … dat zijn echt wel grote rondjes!.Ik kijk naar Wageningen-stad. We wonen hier nog maar net en nu ligt er al ijs!! En wat een mooie plek om te schaatsen! Dat krijgen we er zomaar bij. Wauw, hier wil ik wel wonen ….. Het is gezellig, iedereen is vrolijk; we zien al wat bekenden. En wat leuk om Wageningen vanaf het ijs te bekijken. Wat ligt het uniek zo. En dat ijs, dat heb ik alleen nog maar als water gezien. Dat vind ik zo bijzonder. Het hele jaar door kun je er naar kijken en dan ineens kun je erop staan. Wat een kadootje zo. Wageningen, here we are!

Door: Corla, Wageningen – Lokale Verhalen 2013.