Het gezegde “Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd” slaat op dit fonteintje. Het was een opdondertje van nog geen meter hoog, waarschijnlijk van cement, voet en bovenstuk waren vierkant. Het stond in arboretum Belmonte.
Wageningenkenner en tekenaar Ad Rietveld heeft er een tekening van gepubliceerd in zijn boekje “Zwerftocht door Wageningen” (2001). Hij schreef: “Wie al wandelend door het park dorst mocht krijgen kan terecht bij dit alleraardigst fonteintje”. En Ad Rietveld schreef niet zomaar iets.
Maar wij zitten met de raadsels: Wie heeft het gemaakt? Waar is het gebleven?
We hebben er alleen maar een zwart-wit foto van. Uw tips zijn welkom (u kunt uw reactie hieronder plaatsen)!
6703 Wageningen, Nederland
Ik heb even navraag gedaan bij Abeltje Diepersloot, die tot vorig jaar decennia lang tegenover Belmonte heeft gewoond. Volgens haar is het fonteintje vermalen en heeft een bericht hierover ook een plaatselijk “sufferdje” gehaald. Dit bericht heb ik nog niet terug kunnen vinden.
Mijn naam is Henk Seuninga, gepensioneerd medewerker-voorman van het Belmonte Arboretum.
Ik begon daar als tuinman in 1977 en toen stond het fonteintje er al. Het was aangesloten op de waterleiding.
Het was gemaakt van cement, dat in de loop van de tijd verweerde en begon af te brokkelen. Sinds 1977 is het twee maal gerestaureerd maar de aftakeling ging verder. Ook de watertoevoer was intussen afgesloten.
Bijgaande foto uit 1992 laat het fonteintje zien met ons bruidsboeket. Toen was de zuil al aangesmeerd. Later is de voet zelf helemaal gebroken. Uiteindelijk is het fonteintje verwijderd. Dat moet ongeveer zijn geweest rond 2005.