admin

Hier wil ik wel wonen

door

Het is winter 2009. We wonen net in Wageningen. Een hele stap, ook omdat we kinderen hebben. Het is koud, het vriest. Eindelijk, na vele jaren weer de mogelijkheid om te schaatsen. En dat doe je in Wageningen op de Uiterwaarden. Véél water is daar en dat is nu bevroren.

Ik ga erheen met m’n 2 kinderen en we binden onze schaatsen onder. Het is koud, koud. De zon schijnt wel. En wat veel mensen op het ijs! Het is me een drukte. Ik sta op m’n Noren, maar die doen me altijd zeer. En elke keer als we eindelijk weer eens kunnen schaatsen, moet ik het mezelf weer leren.

We schaatsen met z’n drieën. Ppfff … dat zijn echt wel grote rondjes!.Ik kijk naar Wageningen-stad. We wonen hier nog maar net en nu ligt er al ijs!! En wat een mooie plek om te schaatsen! Dat krijgen we er zomaar bij. Wauw, hier wil ik wel wonen ….. Het is gezellig, iedereen is vrolijk; we zien al wat bekenden. En wat leuk om Wageningen vanaf het ijs te bekijken. Wat ligt het uniek zo. En dat ijs, dat heb ik alleen nog maar als water gezien. Dat vind ik zo bijzonder. Het hele jaar door kun je er naar kijken en dan ineens kun je erop staan. Wat een kadootje zo. Wageningen, here we are!

Door: Corla, Wageningen – Lokale Verhalen 2013.

Mijn Wageningen

door

Wageningen is mij lief
Uiterwaarden, Eng en Binnenveld
Jonge zwanen, meerkoeten, ooievaars, zelfs schildpadden
Wageningen is mij lief
Mooie mensen, lieve mensen, zo veel zijdig
Wageningen, groot en toch klein
Uiterwaarden, Eng en Binnenveld
Wageningen is mijn lief.

Door: Jolanda Kuenen, Wageningen – Lokale Verhalen 2013.

Buizerds

door

Deze zondag ben ik vroeg op. Vanmiddag gaan we wandelen, dus als ik nog wil golfen moet ik op tijd op pad. Het is zonnig en, zoals de hele lente, vrij fris. Op de fiets zie ik weer dat de lente de bomen nog niet bereikt heeft; alleen de struiken zijn al groen. Het is zonnig met een stevig noordoostenwindje.

Ik verwacht dat het al behoorlijk druk is op de baan, maar dat valt mee. De vele auto’s op de parkeerplaats zijn vooral van mensen die hun hond uitlaten. En een paar golfers. Ik besluit om meteen een rondje te doen, en niet te oefenen. Pas bij de derde hole kan ik me echt concentreren en wordt het rustig in mijn hoofd. Plots zie ik in een ooghoek beweging in de lucht. Een buizerd komt aandrijven, even later gevolgd door een tweede. Ik vergeet even alles om me heen en geniet van die stille kracht.

Ik hóef eigenlijk niets te dóen, nu niet, nooit niet. Alles is er gewoon, ik hoef het alleen maar te zien, toe te laten. Nog even zweef ik mee, volg ik, voel me gedragen. Dan zeilen ze verder, richting zon. Het was misschien een halve minuut, maar het lijkt een half leven.

Ik kijk nog even om me heen. De bosrand, nog kaal, op het lage groen na. Het gras nog pokdalig, met veel kale plekken. Gisteren speelde I. hier nog een wedstrijd. Gelukkig komt er nog niemand achterop, dus ik kan in mijn eigen tempo verder. De volgende slag is weer bagger, maar daar maak ik me nu niet druk om.

Door: Karel, Wageningen – Lokale Verhalen 2013.

Over Wageningen

door

Toen ik laatst op de markt liep kwam ik bij de Schapenkraam Anita tegen. Dat was erg gezellig, we hadden elkaar al een tijd niet gesproken. Later kwam Corla ook nog! Een binding in Schapenkaas!

Op de Rooseveltweg is het tegenwoordig veel groener en natuurlijker. Nu fiets ik er graag en mis het verkeer van vroeger helemaal niet. De beschildering van de flats met kleuren en sterrenbeelden maakt het ook leefbaarder, vind ik als voorbijganger.

Het liefst wandel ik van Renkum naar de Casteelse Poort, om de vertelmiddagen van Eva Luna bij te wonen. Ik ga langs ONO en over de Wageningse berg. Elke keer leuk.
De Uiterwaarden zijn altijd weer anders. Ik fiets er graag en vaak langs. Het licht is vaak heel mooi en de maan en sterren ’s avonds ook. Ik ga ook wel eens naar Rhenen, maar het stuk langs Wageningen is toch het mooist. Gelukkig is het U-plan er nooit gekomen!

Als ik Wageningen binnenkom is dat meestal voor boodschappen of de bank. In Renkum hebben we namelijk geen kantoor meer en zelf heb ik geen computer. Ik kom met de fiets, zodat ik niet hoef te parkeren.

Door: Henny, Wageningen – Lokale Verhalen 2013.