Wederopbouw en groei – Pagina 3

WAGENINGEN Petite ville modeste des Pays-Bas

7 maart 2013 door admin

Hoeveel odes aan Wageningen zijn er bekend? Deze lag nog in de la.
Mevrouw Le Bich Chau (centraal op de foto) schreef bijgaand gedicht kort na haar aankomst in Wageningen in mei 1983. Zij was een van de zeven deelnemers aan een korte cursus (Lansvita) rond het thema vitamine A.
Lansvita83-groepsfoto Lê Bich Chàu VIETNAM

deelnemers WAGENINGEN

Petite ville modeste des Pays-Bas
Aux beaux jardins et petits parcs,
Entourant les maisons bien entretenues
qui bordent les petites vieilles rues.

Au grand matin les oiseaux gazouillent:
Moineaux, merles et coucous se brouillent.
Leur chant si doux et interessant
Dit salut au soleil, au jour qui commence…

L’air est paisible ici, il me semble
Les claires fenêtres, décorées gentiment
Et innombrables sont les belles fleures
Fraîches et éclatantes, harmonie de couleurs !

Comme dans une fête où les jeunes filles
se rassemblent, toutes gracieuses et jolies,
on ne peut choisir si aisément
Laquelle qui est la plus charmante !

Tulipes, oeillets, chrysanthèmes et roses
A peine épanouies ou encore closes
Par ci, par là vous montrent leur teint
comme si VAN GOGH qui avait paint !

Les modernes voitures sillonnent les routes
Tout le monde est pressé, sans doute
Mais on aime pourtant à pédaler à bicyclette :
Simple et commode moyen pour ceux qui restent

Une chose très typique encore
Devinez quoi ? – Les animaux – on les adore
J’ai vu les chiens et les chats vivant à l’aise
C’est une petite part de la vie hollandaise

Mais le ciel très souvant nuageux
Peut changer soudain, climat «capricieux»
On doit sortir avec prudence
Avec ombrelle ou paraverse en tout temps.

Wageningen, petite ville aux étudiants,
Reçoit à bras ouverts les participants
venus de tous pays du monde entier,
Pour leur travail de recherche ou pour étudier.

Et le reste,c’est à vous de découvrir
Je ne suis pas poète, bien sûr !
Ce n’est que ma première impression
Que j’espère, qui n’est point illusion !

Mes premiers jours
à Wageningen – Mai 1983
B. CHAU
(Participant au cours LANSVITA 83 – ICFSN)

Door: Henk van Wijk, Bennekom

Lied voor Kaart en Billard Club “Steeds Beter”

26 februari 201325 februari 2013 door admin

Geschreven op een stuk behangpapier (datum onbekend) Cafe De Grolsche Herberghe
J.H. van Ernst – Markt 12 Telefoon K 8370-2206 Wageningen

Lied voor Kaart en Billard Club
“Steeds Beter”
In de Grolsche Harberge
Te Wageningen

Woorden van het Boertie uut de Nuu

1
Op de Markt bij de Kerk, staat een aardig cafe
Grolsche Harberge is haar naam.
Het is er knusjes, je ziek alles gaan
Wanneer je er zit voor het raam.
Een billard, goed verzorgd staat er keurig en net
Dat lokt ieder voor een partij.
Een tafel voor velen, die kaart willen spelen.
In d’hoek nog een prachtig buffet.

2
De Biljartclub “Steeds Beter” met voorzitter Mol
Zij zetten dit feestje op touw.
Onderstal Secretaris, keek lachend hem aan
En zei toen; Ik hou wel van lol,
En van Ernst keek naar Keuken, en Keuken naar Ernst,
Die twee dachten toen aan de kas.
Het kwam op z’n poten, en ras werd besloten
Om op t’maken wat er in was.

3
’t Oudste lid, onze Steven, hij is zeer gezien
Vooral in pandoer, klaverjas.
Een slechte verliezer, dat gaat niemand aan
Hij voelt zich altijd in z’n sas
Met z’n Schoonzoon, z’n Keesje “De Meneer van de club”
Vermaken zij samen de zaak
Als die 2 plezieren, en samen feestvieren,
Dan kijken ze niet op een knaak.

4
Jan Terschegget, speelt rustig, en vind het heel best
Als ie lachende derde is.
‘n Rijkie, de Kelner, ook hij weet het goed
Dat ie leelijk de zakkende is
Ook van Eden, staat hier als de purk goed bekend
Als stille kaarten, hier van het span.
Als Mol snert gaat eten, dan blijft ie maar vreten
En zeft: breng me nog maar een pan.

5
Vrijdags ’s avonds, dan speelt men, en is er een prijs
Weet ’n ieder wanneer men begint.
Hoe of ze ook spelen, of wat ze ook doen
Dat v Brakel de sig’retten wel wint.
En de Baas van de Harbarg, die speelt ook zo slecht
Geeft liever een rondje van vier.
Heeft maling aan zorgen, denkt heusch niet aan morgen
En leeft altijd voor z’n pleizier.

6
Maar ik ben nu gelukkig, aan ’t eind van m’n lied
Maar toch moet er iets van m’n hart,
Wie d’haver verdiend krijgt ze meestal toch niet.
Dus neem ik de laatste apart,
Want wie zorgde dee’z avond voor koffie, gebak,
Voor zoutjes, voor zuur en gehakt.
Beloon deze Vrouwe, die steeds maar bleef sjouwen
Met ’n hartelijk luid handgeklap.

REFREIN VOOR ALLE COUPLETTEN.

Cheerio, cheerio, in d’Harberge groeten we zó
Dat is voor ons allen het Grolsch Stamcafe, De Waard en Waardin leven steeds met ons mee
Maar vandaag zijn de zorgen gedaan, Wij vieren ons jaarlijks bestaan.
Wij dansen en Zingen, we juichen en springen. Tot ’t klokje van 2 ons laat gaan.

Door: Wim Wildschut

Beatband Les Souris

17 februari 201316 februari 2013 door admin

In 1965 zaten er op de Technische school enkele buurtjongens van de omgeving Julianastraat en die wilden graag een band beginnen.
Op school zat ondergetekende in de klas bij Roel Vermeer en werd gevraagd om ook in die band te spelen en zo ontstond Les Souris met als bandleden Tonnie Scheffer – Drums, Roel Vermeer – Zang, Peet Hendriksen – Gitaar, Piet Verwoert – Gitaar/Bas en Cas Wolve – Gitaar/Bas.
Ikzelf was de jongste van het stel en mocht nog niet altijd mee van mijn vader omdat het dan soms te laat werd.

Later werd Walter Droop onze manager en chauffeur en die kon mijn vader overhalen zodat ik mee kon en er volgden zelfs nog meer optredens in het land.
Uiteraard waren er ook weleens problemen en zo gebeurde het dat Piet de band verliet en wij met 4 man overbleven.
Hiermee hebben we nog wel de 1e prijs gewonnen in een bandjes wedstrijd in Tuindorp met de geleende installatie van de Jargoons, een andere band uit Wageningen en in de jury zat o.a. Loek v.d. Leeden.
Wij konden oefenen in de plaatselijke buurthuizen zoals ‘t Trefpunt en het Wijkhuis en traden daar dan ook regelmatig op.

In het begin had ik een klassieke gitaar en later werd hier een element ingebouwd.
Sommige bandleden hadden toen al redelijke instrumenten die soms werden aangeschaft met bijdrage van alle broers en zussen.

Het tekort aan instrumenten bestaat niet meer sinds wij in 1984 een muziekwinkel zijn gestart in Wageningen en tegenwoordig op de Maanderweg 48 in Ede.

Na het overlijden van Tonnie Scheffer en nog enkele andere muzikanten uit die tijd vond ik het tijd om een reunie te houden van de bandjes uit die tijd.
Dit heeft inmiddels al 5 x plaatsgevonden en bij de 5e keer deed Kaz Lux (Brainbox) ook mee

Door: Cas Wolve

Misschien is er tijdens dit 750 jubileumjaar nog wel een gelegenheid waar de band kan optreden eventueel met andere muzikanten uit deze tijd.

Wageningse bandjes in de jaren 80

19 maart 202415 februari 2013 door admin

Dolf

14 februari 201314 februari 2013 door admin

Ooit kleurde Dolf het straatbeeld. Voor mij was hij Dolf, hoewel ik nooit met hem heb gesproken. Voor anderen was hij de Vogelman of de Poppenman. In 1999 overleed hij.
In mijn herinnering liep hij altijd in een lange bontjas en had hij een woeste baard. Hij leek met wakkere en zachte blik de wereld in te kijken vanachter zijn grote brilmontuur, maar wat hij werkelijk zag, ik heb geen idee.
Er zijn vast mensen die meer weten over zijn achtergrond en misschien willen ze hun herinneringen hier delen.
Ik heb de indruk dat paradijsvogels als Dolf schaars zijn geworden in ons gereguleerde land. Destijds werd zijn onderkomen gedoogd in het verwilderde plantsoentje van de Gerdesstraat, geruggesteund door de achtergevel van de katholieke kerk. Hij huisde er in een soort aarden iglo (of was het een rioolbuis?)die hij decoreerde met planten, al dan niet van plastic.
Toen ik in 1997 op Corsica met vakantie was, kwam zomaar ineens Dolf in mijn gedachten en schreef ik het volgende gedicht:

Dolf

Mieren op het bergpad
versieren nijver
de ingang van het nest
met bloemblaadjes.
En ik denk aan Dolf,
aan zijn versierde entree.
Een fleurig welkom
voor bezoekers
die nooit komen.

Door: Annie van Gansewinkel