Kunstraadsels

Op de hoek van de Nobelweg en de Dolderstraat heeft lang een gymzaal gestaan. Een mooi sporttafereel in vrolijke kleuren sierde een van de gevels: een zon, turnringen, en twee balancerende figuren met een bal.

Net als bij de Sint Jozefschool die wij u als raadsel 12 presenteerden, weet niemand wie dit kunstwerk van keramiek heeft gemaakt. Zou het de eerder genoemde kunstenaar Johan Karsch zijn geweest?

In januari 2005 heeft cultuurambtenaar De Jager brieven rondgestuurd met de kop “Gemeente zoekt kontakt met beeldend kunstenaar”. De hal zou namelijk worden gesloopt en daarom wilde men overleggen over herplaatsing. Helaas is de maker niet gevonden, maar gelukkig heeft de gemeente het kunstwerk bewaard en het later op een gymzaal aan de Schaepmanstraat geplaatst. Daar hangt het nu op een hoek, verdeeld over twee wanden. Fijn dat dit werk zo goed terecht is gekomen!
Maar nu nog de kunstenaar! Uw hulp is nodig.

U kunt hieronder uw reactie plaatsen!

Nu komen er harde noten om te kraken. Het gaat om tegeltableau’s op de vroegere Kolkakkerschool, nu Sint Jozefschool, hoek Nobelweg – Kolkakkerstraat. Volgende week komt de gevelkunst op de gymzaal die daar vlak bij was en nu in de Nude hangt. Niemand weet wie de kunstenaar is en dat raadsel willen we oplossen. De Kolkakkerschool dateert van 1967.

Op een klassenfoto uit 1970 zie je het keramiek op de achtergrond. Er zijn meer foto’s van: Bovenaan stond “De Kolkakker”, daaronder een soort vraagteken met een uil en letters, alles in vrolijke kleuren. Minder vrolijk is, dat in de jaren ’90 de onderste helft van dat kunstwerk is weggehakt. De resten zijn verdwenen. Dat was “nodig”, omdat er op de begane grond een extra schoollokaal kwam. Inmiddels was het de Jenaplanschool Sint Jozef geworden. Een aannemer die Wageningen goed kent zegt dat Johan Karsch het gemaakt heeft.

Karsch, een energieke kunstenaar, helaas jong gestorven, maakte bronzen beelden. Zijn beeld met drie kabouters hangt op een kinderdagverblijf in de Nude. Maar keramiektableau’s? Dat staat nergens in de boeken. Wat is de waarheid over het keramiek op de Jenaplanschool?

U kunt hieronder uw reactie plaatsen!

Stel u voor: “Een steen van Moeder Aarde op een bedje van baksteen met een toefje gras”, dat zou toch een streekgerecht uit onze “Food Valley” kunnen zijn? Bijna niemand kent hem: een kei op een L-vormige basis van klinkers, tussen het fietspad en de Generaal Foulkesweg tegenover ’t Venster, bij het vroegere Kopshuis, de bibliotheek van de Universiteit. Die L-vorm ligt in een bepaalde hoek met de straat. Het kan niet anders of hier is over nagedacht.
Kunst dus, landschapskunst, zoals die er wel vaker onopgemerkt bijligt, maar toch met een bijdrage aan een plek en ons welbevinden daar. Op de Dreijen liggen staaltjes van “Land-Art” van Pieter Blaauboer. Zou hij dit gemaakt hebben? We weten het niet. Of was het de tuinarchitect van het Kopshuis, Wim Boer?

Haast is geboden want voor het laatst gebouwde huis op het Kopshuisterrein is zojuist een opritje 

gemaakt rakelings langs die steen. Weet u meer?
U kunt hieronder uw reactie plaatsen!

Achter de schermen wordt al meegedacht maar bij het schrijven van dit stukje weten we het nog niet: Waar is het bronzen kunstwerk uit 1955 van Frida Heil gebleven?

Hangt het bij een oud-professor boven de schoorsteenmantel? Dat zou geweldig nieuws zijn, vergeleken bij die andere mogelijkheid: verkocht door een cultuurbarbaar en beland in de smeltpot zoals zoveel gestolen bronzen beelden.

Het was een gevelreliëf van 50 bij 95 cm (bxh) en stelde in vier tafereeltjes wetenschap en praktijk van de landbouw voor: scheikundig onderzoek, botanisch onderzoek, zaaiklaar maken van het land en oogsten. Dankzij een relatie van Rondleidingen Wageningen weten we dit en dankzij het gemeentearchief hebben we er een foto van.

Kunt u meedenken over de huidige verblijfplaats en de juiste titel?
En nog wat: Waar hing het eigenlijk? De een zegt Duivendaal 10, Instituut voor Biologisch en Scheikundig Onderzoek, de ander zegt Born-zuid, Centrum voor Agro-Biologisch Onderzoek (CABO).

U kunt hieronder uw reactie plaatsen!

Lang stond het er verloren bij, zelfs de schenker was het vergeten: het pompkraantje op het 5 Mei plein, een groen gietijzeren kraantje, ongeveer een meter hoog, met een tuit er aan en een gedenksteen in de muur ernaast. Daar staat te lezen, dat studentenvereniging Ceres bij het 100-jarig bestaan in 1978 het pompje heeft geschonken aan de bevolking van Wageningen. Aan ons allemaal dus! Zo kwam er toch weer een stadspomp bij De Wereld, maar nu aan de andere kant. Het stond bij de muur tussen het terras van het hotel en het parkeerterrein. Al jaren kwam er geen water meer uit.

Eind 2012 is het omvergereden. Eerst heeft de gemeente het opgeslagen, nu wordt het bewaard door de universiteit. Nadat de studenten waren gewaarschuwd hebben ze geprobeerd het kraantje terug te laten plaatsen, daarbij geholpen door Oud-Wageningen en Wageningen Monumentaal.

De stadsdichter heeft zelfs een gedicht beloofd bij de feestelijke her-onthulling. Maar de zaak zit vast want er zijn andere plannen met het terras. En los daarvan is natuurlijk de vraag wie de plaatsing gaat betalen. Maar wij willen ons pompje terug! Kunt u helpen?

U kunt hieronder uw reactie plaatsen!